یک نویسنده: مدارس ناتوان پرور شده اند، بی مهارتی دانش آموزان مقدار فرونشست زمین و خشکسالی خطرناک است - وبلاگ چراغ روشن

به گزارش وبلاگ چراغ روشن، نظری با اشاره به هشدارهای جهانی به نظام های آموزشی بیان نمود: طبق هشدارهای جهانی تا 10 سال آینده حدود 80 درصد مهارت هایی که بچه ها در مدارس به دست می آورند به کارشان نمی آید. آنها با چیزهایی که خوانده اند نمی توانند زندگی نمایند. این خطرش از خطر فرونشست زمین نیز بیشتر است.

مرتضی نظری نویسنده کتاب آمرانگی و آموزش گفت: طبق هشدارهای دنیای تا 10 سال آینده حدود 80 درصد مهارت هایی که بچه ها در مدرسه به دست می آورند به کارشان نمی آید. آنها با چیزهایی که خوانده اند نمی توانند زندگی نمایند.

مرتضی نظری نویسنده کتاب آمرانگی و آموزش با حضور در سی و چهارمین نمایشگاه کتاب تهران در تبادل نظر با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به شرایط بغرنج بی مهارتی در دانش آموزان و مدارس اشاره نمود و گفت: بی مهارتی مقدار فرونشست زمین و خشکسالی خطرناک است منتها مثل آن ها دیده نمی گردد.

نظری اشاره نمود: من حدود 22 سال است که مشغول پژوهش در حوزه آموزش و پرورش و آسیب شناسی مسائل آموزشی هستم. کتاب آمرانگی و آموزش آخرین کتابی است که در ماه جاری رونمایی شد. این اثر شامل تحلیل ها گفته ها و تجربه زیسته است. من در حوزه فلسفه تعلیم و تربیت درس خواندم و یک دوره ای سطوح مختلف آموزش و پرورش را تجربه کردم.

وی افزود: برای من سال هاست این پرسش وجود دارد که چرا با اینکه مدرسه زمان بسیار زیادی را برای تربیت بچه ها در اختیار دارد با این حال بچه ها را توانمند تربیت نمی نماید. چرا مدرسه به جای توانمندسازی ناتوان پرور شده است و نسل ناتوانی را بیرون می دهد. متاسفانه ملاک موفقیت مدرسه بنرهای اعلام تبریک موفقیت دانش آموزان در کنکور شده است.

نظری گفت: تغییرات نسلی باعث شده معلم ها نتوانند با دانش آموزان ارتباط برقرار نمایند. نهایت مهارت هایی که بچه ها یاد می گیرند مهارت های حافظه ای مانند تست و کنکور است. این پرسش ها نزدیک به دو دهه است که با من همراه است و باعث شد روی این زمینه فکر کنم.

وی ادامه داد: به همین دلیل کتاب آمرانگی و آموزش به یک سری اشتباهات رایج و یک سری ایرادها در سبک ارتباط و مدیریت مدرسه اشاره می نماید. در این کتاب نگاهی به دنیا دارد و ایران داریم. اتفاق های خوبی هم در مدارس می افتد اما هنوز فاصله داریم.

مهارت های سخت و بی فایده

نظری با اشاره به هشدارهای دنیای به نظام های آموزشی بیان نمود: طبق هشدارهای دنیای تا 10 سال آینده حدود 80 درصد مهارت هایی که بچه ها در مدرسه به دست می آورند به کارشان نمی آید. آنها با چیزهایی که خوانده اند نمی توانند زندگی نمایند. این خطرش از خطر فرونشست زمین نیز بیشتر است.

وی گفت: ما امروز بحران فرونشست زمین و خشکسالی را به چشم می بینیم اما بی مهارتی دانش آموزان چیزی دیدنی نیست. متاسفانه این موضوع کل آینده ایران را تحت تاثیر قرار می دهد. بچه ها در مهارت های سخت خوب هستند مانند همین مدارکی که می گیرند اما در مهارت های نرم مانند طرز تبادل نظر کردن و ارتباط برقرار کردن کارنامه قابل قبولی ندارند.

نظری ادامه داد: در دنیا مهارت تصمیم گیری بسیار مهم شده تا جایی که کشورهای پیشرفته دنیا تمام آموزش و پرورش را روی حوزه تصمیم گیری متمرکز نموده اند. در حال حاضر نمونه های فراوانی داریم از افرادی که لیسانس و فوق لیسانس دارند اما در مهارت های ابتدایی نرم مانده اند.

وی افزود: مهارت کار تیمی یکی دیگر از ضعف هایی است که وجود دارد مثل افرادی که استارتاپ راه اندازی می نمایند اما به علت ضعف در کار تیمی از هم می پاشند. این ها همه مهارت هایی هستند که مدرسه نمی آموزد. ما در آینده به بچه هایی احتیاج داریم که مهارت های نرمشان نیز همپای مهارت های سختشان است. ما در حال حاضر تک بعدی جلو رفته ایم.

نظری گفت: آموزش و پرورش صحنه ای است برای با هم رسیدن نه زودتر رسیدن. انگار مدام داریم بچه ها را مجبور به دویدن می کنیم. انگار که مسابقه است. الگوهای نو هوش می گوید تیزهوش کسی است که دیگران را با خودش همراه و به دیگران نیز فکر می نماید.

وی بیان نمود: متاسفانه نگاهی که والدین نیز به مدرسه دارند نگاه نگهداری است و نگاه تربیتی و پرورش استعداد های نرم نیست. بر خلاف آنچه در خصوص آموزش و پرورش ساده انگاشته می گردد، نگاه اصلی این است که این حوزه پیچیده ای است. ظاهر ماجرا ساده است اما در بطن ماجرا و روانشناسی بچه ها، موضوعاتی وجود دارد که به پیچیدگی این بخش دامن می زند.

نظری با اشاره به منحصربه فرد بودن شخصیت هر دانش آموز بیان نمود: هیچ دو قلوی یکسانی وجود ندارد و اثر انگشت هر کدام از ما با دیگری فرق دارد. توانایی نیز به همین شکل در هر فرد فرق دارد. حالا فرض کنید 40 دانش آموز را سر یک کلاس می نشانیم با یک روش تدریس. یکی دیرآموز است یکی زودآموز. یکی دیداری بهتر یاد می گیرد یکی دیگر شنیداری.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا رسیدگی به هر کدام از دانش آموزان به صورت فردی امکان پذیر است یا خیر بیان نمود: دنیا به این سمت رفته و با این مدل در آموزش رفتار می نماید. در چنین شرایطی چرا ما بی توجه باشیم. ما بچه ها و نوجوانان را از دنیای مفرح کودکی برمی داریم و در چهاردیواری خشکی به نام مدرسه قرار می دهیم. این اولین خطای ماست که بچه ها را از دنیای واقعی خودشان بیرون می آوریم. تجربه های نو می گوید نباید این کار را بکنیم حتی اگر بخواهیم یک غذا و محتوای بسیار عالی به آن ها بدهیم. آن ها را نباید سمت خودمان بکشانیم، ما باید به سمت آن ها برویم. از همین رو نیز در دنیا به سمت تلفیق آموزش و تفریح رفته اند .