مظلومیت سبط اکبر (ع) حتی پس از شهادت - وبلاگ چراغ روشن

به گزارش وبلاگ چراغ روشن، گزارشی تحلیلی از جریان به شهادت رسیدن امام حسن مجتبی (ع) و روزهای پایانی حیاتشان را از نظر می گذرانید.

در این گزارش اجمالی، هم اصل آن واقعه دردناک و هم جزئیات و حوادث بعد از شهادت امام حسن مجتبی (ع) مورد توجه قرار گرفته است.

از جنایات غیرقابل بخشش معاویه، به شهادت رساندن امام حسن (ع) است که از نظر تاریخی، کوچک ترین تردیدی در آن وجود ندارد. معاویه با ترتیب دادن توطئه ای، امام (ع) را به دست همسرش جعده دختر اشعث بن قیس، به شهادت رساند. در سال 63 ه. ق در واقعه حره، وقتی اموال مردم مدینه غارت شد، اموال این زن نیز به تاراج رفت؛ اما به پاس خوش خدمتی او در به شهادت رساندن همسرش، اموالش را به او بازگرداندند. منابع بی شماری خبر به شهادت رسیدن امام (ع) به وسیله جعده و با توطئه معاویه را گزارش نموده اند. هیثم بن عدی گفته که مسمومیت امام حسن (ع) به تحریک معاویه انجام شده است. آن حضرت، چهل روز پس از مسمومیت، بیمار بود تا آن که به شهادت رسید. ام بکر، دختر مسور می گوید: بار ها به امام (ع) سم خورانده شد و هر بار از آن رهایی می یافت تا آن که مرتبه آخر، سم به قدری شدید بود که پاره های جگر امام (ع) از گلویشان خارج می شد.

بیشتربخوانید

پس از شهادت امام (ع)، طبق وصیت آن حضرت، خواستند ایشان را در کنار مرقد رسول خدا (ص) به خاک بسپارند؛ اما دشمنان مانع از این کار شدند. مروان هم گفت که اجازه چنین کاری را نخواهد داد. امام حسن (ع) سفارش نموده بودند که اگر مسئله ای پیش آمد، آن حضرت را در کنار مادرشان در بقیع دفن نمایند.

ابوسعید خدری و ابوهریره به مروان گفتند: آیا از دفن پیکر حسن (ع) در کنار جدش ممانعت می کنی، در حالی که رسول خدا (ص) او را سید جوانان بهشت نامیده است؟ مروان به تمسخر به آن ها گفت: اگر امثال شما حدیث پیامبر (ص) را روایت نمی کردند [چنین توقعی به وجود نمی آمد!]. محمد بن حنفیه می گوید: زمانی که امام حسن (ع) به شهادت رسید، مدینه یکپارچه عزادار شد و همه گریه می کردند. مروان خبر شهادت حضرت را به معاویه داد و گفت: آن ها می خواهند پیکر حسن بن علی را در کنار پیامبر (ص) دفن نمایند، اما تا من زنده هستم به این مقصود نخواهند رسید. در همین زمان، امام حسین (ع) به کنار مرقد پیامبر (ص) رفت و فرمود: این جا را حفر کنید.

سعید بن عاص که حاکم مدینه بود خود را کنار کشید، اما مروان، بنی امیه را آماده کرد و مسلح شدند. مروان گفت: چنین چیزی هرگز نخواهد شد. امام حسین (ع) فرمودند: به تو چه ارتباطی دارد، مگر تو والی شهر هستی؟ مروان گفت: نه، اما تا من زنده هستم اجازه این کار را نخواهم داد. شماری از مردم از امام (ع) خواستند به خاطر وصیت خود امام حسن (ع)، اگر قرار است خونی ریخته گردد، پیکر حضرت در بقیع و کنار مادر بزرگوارشان دفن گردد. در نقلی آمده است: مروان که در این زمان از حکومت مدینه معزول شده بود، با این اقدام قصد داشت معاویه را از خود راضی کند. زمانی که امام حسن (ع) به شهادت رسید، بنی هاشم کسانی را به نقاط مختلف مدینه و اطراف فرستادند تا این خبر را به گوش انصار برسانند. گفته شده است که هیچ کس در خانه خود نماند. زنان بنی هاشم به مدت یک ماه برای امام (ع) مجلس عزا برپا می کردند.

منبع: روزنامه خراسان

وبلاگ چراغ روشن وب گردی مناسبتی