رویایی ترین مسیر گردشگری ایران - وبلاگ چراغ روشن

به گزارش وبلاگ چراغ روشن، خبرنگاران: این مسیر زیبا، با آبشارهای متنوع، چشمه های گوارا و ییلاقات سرسبز و دلفریب، از نگاه بسیاری از گردشگران، پنهان مانده است.

حسن نجاریان : شهرستان طارم با طبیعت زیبا و بکر، آبشارهای متنوع، چشمه های گوارا، ییلاقات سرسبز و دلفریب، یخچال های طبیعی، غارهای زیبا و کوهپایه های سرسبز و با طراوت، به حق شایسته لقب هندوستان ایران است.

طارم از توابع شهرستان زنجان، از شرق با استان گیلان ارتباط مستقیم مالی و فرهنگی دارد. از دیگر نقاط تماشای این سرزمین سبز می توان به سد طبیعی کردکندی، که درپی زلزله هولناک خردادماه سال 1369 و در اثر رانش زمین در سه کیلومتری شهر آب بر، مرکز شهرستان طارم به وجود آمده، به گفته کارشناسان گردشگری، به لحاظ موقعیت استثنایی و سکوت حاکم بر محدوده آن، به محلی نادر و شگفت انگیز برای سرگرمی و گشت وگذار و غواصی تبدیل شده است.

دیگر پدیده زیبای این منطقه که مورد بی مهری قرار گرفته، رود زیبای قزل اوزن است که به علت حجم زیاد آب، می تواند محل مناسبی برای قایق رانی در آب های خروشان باشد. در عین حال، چند سالی است که آسمان آبی طارم با پرواز کایت سواران این استان و میهمانان دیگر نقاط کشور رنگین شده است، به طوری که مسابقه کشوری این رشته در همین منطقه برگزار می گردد.

در پی نادیده ها: با حرکت از آب بر و رسیدن به دیزاب دارسر یا ییلاق جمال آباد، می توان مسیر تازه ای را برگزید، مسیری که کمترین عبور و مرور گردشگران را به خود دیده است. شیبی کوتاه از دیزاب دارسر به سمت غرب، ما را به دنیای تماشای و زیبایی هدایت می نماید. عاشقان این سفر غرق در گل های رنگی و محو زیبایی منحصر به فرد می شوند. قله آسمان کوه در غرب، ما را به خود می خواند. چند کلبه روی یال سمت راست دیده می گردد و مسیر پاکوب کنارشان، به مسیر اصلی ما تبدیل می گردد. در هوایی صاف و بکر، شتابان در پی نادیده ها، حرکت می کنیم.

رستوران های روباز مشهد

رستوران نزدیک حرم مشهد

فهرست وسایل سفر به مشهد با اتوبوس

کنار گرداب داغی: با طی حدود چهل دقیقه، از محل دیزاب و از مسیری متمایل به دره طارم، همراه با منظره قزل اوزن، به چشمه گوارای گرداب داغی که در زیر تخته سنگی بزرگ در کمرکش یال واقع شده است، می رسیم تا با نوشیدن این قطرات گوارا و شستن سر و صورت، هر آنچه دیده ایم به جان ثبت کنیم. نمی گردد از گل های زیبای آلاله و همواره بهار و بابونه که دور چشمه روئیده اند، به سادگی گذشت و آن را در قطعه عکسی ثبت نکرد و به یادگار با خود نبرد.

از گرداب داغی به سختی دل می کنیم و باز دل در گرو یار داریم که شوق ملاقات با برکه ای زیبا، ما را شتابان به راه می اندازد. بیست دقیقه بعد، به فیروزه ای زیبا در دل یال می رسیم، همان برکه زیبا و دوست داشتنی و مأمن پرنده های وحشی که تشنه رسیده و سیراب رفته اند و یا شاید در پناه صخره ای در اطراف به انتظارند تا ما مزاحمان غریب بگذریم و باز بر سر سفره خود بازگردند.

چند کلبه در لبه شمالی دره به چشم می خورد که مسیر ما نیست و گویا مسیری است به سوی جنگل. آماده می شویم برای صعود از شیبی تند که نهایتاً ما را به قله آسمان کوه می کشاند. مسیرمان به سمت غرب و متمایل به جنوب از شیبی که به تدریج تند می گردد، ادامه دارد و از پایین، خط پیچ در پیچ آن در کنار جاده تازه احداث شده هزاررود معین است. از راه مالرو با زیگزال از لابه لای علف زاری زیبا به نرمی بالا می رویم.

صعود خاطره انگیز: با بالا رفتن از شیب اول، به گردنه ای می رسیم مشرف به دره طارم که جاده خاکی، این بار در سمت چپ ما واقع شده است. قله اصلی آسمان کوه بعد از چند دقیقه روبه روی ما نمایان می گردد. از کمر یال پایین می رویم تا به گردنه زیر قله اصلی آسمان کوه برسیم. از محل برکه حدود یک و نیم ساعت راه آمده ایم. یارای رفتنمان نیست از این همه گل و چمن، اما زمان تنگ است، باید رفت. قزل اوزن در دشت طارم عاشقانه آرمیده و چونان ماری خوش خط وخال و نقره ای فام، سینه دشت را می پیماید. با رسیدن به گردنه قله، هوای صعود در دل شعله ور می گردد.، قله ما را می خواند، کوله ها را گذاشته با صرف چند دقیقه زمان در کنار سنگچین قله ایستاده و به رسم یادبود چند سنگ بر قله می نشانیم:

بر قله ایستادم/آغوش باز کردم / تن را به باد، جان را به آفتاب سپردم

پس از صعود، کوله بر دوش از کمرکش قله به سمت شمال، ارتفاع کم می کنیم. در واقع، قله را نیم دوری می زنیم و به رگه سنگی برمی خوریم که کوه را تا گردنه شرقی احاطه نموده است.

از لابه لای چند صخره، از میان گل های زیبا در میان مه غلیظ، جلو می رویم و هر دم به شوق لمس گل ها، لحظه ای می ایستیم. نیم ساعت بعد، به سه راهی می رسیم که مسیر راست هدف ما است. راه بر اثر بارش فرسایش یافته است. احتیاط می کنیم. باز هم با نیم ساعت راهپیمایی درون مه، کلبه ای زیبا ما را شاد می نماید که نام بِرنی بَره برخود دارد و چشمه ای گوارا در پایین تر کلبه خودنمایی می نماید.

نیمه شب، غرق در زیبایی غُرش آسمان و بازی رعد و برق در دوردست هستیم و این درحالی است که ماه از شرق به عشوه گری می پردازد و ما را غرق رؤیا می سازد. اینجا در درازای نور چراغ های کلبه برنی بره، محل امن و مطمئنی برای شب مانی است.

عبور از کله قندی: بامداد دیگر، پس از دل کندن از این دنیای بکر، از کمرکش قله کله قندی وارد بالادست چشمه، از مسیری شن اسکی مانند جلو می رویم. تراورس این قسمت حدود یک ساعت و نیم طول می کشد تا از بالادست دیواره هایی زیبا، با گذر از دو کمرکش کوه به سمت غرب برسیم. آنقدر سنگ زیبا جمع نموده ایم که بارمان سنگین شده است. با اندکی استراحت و یک استکان چای، درمی یابیم که می توان از مرز جنگل گذشت و به روستای ماسوله رسید.

راه را از مسیری با افت و خیز به سمت غرب و کم کردن ارتفاع ادامه می دهیم و ساعتی بعد، به کلبه ای می رسیم که از کنار آن، می توان قله زیبای شاه معلم را در بالای ماسوله، درون قطعه عکسی شکار کرد.

از این محل به سمت غرب به دره ای تنگ می رسیم که چشمه ای روح افزا زینت آن است و جان را جلا می دهد:

هان ای عقاب عشق

پرواز کن از اوج قله های مه آلود دوردست

آنجا ببر مرا که خواب هم نمی برد

از کنار رودخانه ای که چند سال قبل طغیان مهیب آن ماسوله را تخریب کرد، پایین می رویم و نظاره گر چند آبشار زیبا و بلند می شویم. صدای سگ چوپان نوید سرانجام کار نیمروزی را می دهد. تا اینجای کار 5 ساعت از برنی بره راه آمده ایم و حال به چمنزاری زیبا به نام خلیل دشت رسیده ایم. حضور اسب های زیبای منطقه با نوای سرکششان، ما را که انگار خواب می بینیم، شگفت زده می نماید. رو به سوی شمال، بوی ناب جنگل حس می گردد، به تن می چسبد و ما مشتاقانه به سویش. سمت چپ، مسیرسیاه رود، همان مسیر معروف زنجان- ماسوله به چشم می آید.

بس دلارا بود جنگل

به! چه زیبا بود جنگل

درختان سر به فلک کشیده، چمنزاران زیبا، گل های در انتظار نور و درختان در ستیز به آغوش کشیدن آفتاب. به کلبه ای جنگلی رسیده ایم که محل مناسبی است برای شب مانی، اما دل قرار ندارد برای تماشا ماسوله. پس درون جنگل می خزیم، مسیر راحت و دلفریبی است. روستای ماسوله چشمک می زند. این شب نیز باید به خاطره ها و یادها سپرده گردد.